Kraków: nakładem Akademii Umiejętności, 1918. — 166 s.
Mity słowiańskie same do mitu raczej należą, skoroż pewne o nich wiadomości, t. j . ani urojone , ani powtarzane tylko, na stronicy druku się zmieszczą. O kultach słowiańskich t. j. o świątyniach i kapłanach, o posągach i obrzędach, o ofiarach i wieszczbach wiemy nierównie więcej i lepiej ; ba, gdy po mitach głucho od wieków zupełnie, z kultów do dziś tu i owdzie niejedno ocalało, szczególnie na Rusi i na Bałkanie, np. w kulcie przodków (zadusznym).
·